همه را به تقوا و تزکیه وصیت می‌کنم.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «زرین دشت آنلاین»به نقل از  نوید شاهد، شهید «احمد باقری» فرزند «قاسم»، ۱ آبان‌ماه ۱۳۳۸ در شهرری دیده به جهان گشود. این شهید والامقام ۵ آبان‌ماه ۱۳۶۰ به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید باقری را می‌خوانیم.

یا ایتها النفس المطمینه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی»

گر مرد رهی میان خون باید رفت وز پای فتاده سرنگون باید رفت

تو پای به ره در نه و هیچ مپرس خود راه بگویدت که چون باید رفت

بدون تردید شهادت در راه اسلام و مسلمین، افتخاری است که نصیب هر کسی نمی‌شود و این جامه زیبا برازنده قامت بندگان خاص خداست.

زمانی بود که با شنیدن وقایع روز عاشورا آرزو می‌کردیم که ای کاش ما هم در صحرای کربلا بودیم و جان خود را در راه اسلام نثار می‌کردیم، جنگ تحمیلی با همه ضررهای مادی این حسن را داشت که چهره‌ها را مشخص کرد و معین شد که چه کسانی در دفاع از مکتب خود حاضر به جانبازی هستند و چه کسانی شعارمی‌دهند.

اکنون هیچ عذر و بهانه‌ای نیست و چهره حق و باطل کاملا مشخص است. در یک طرف امت رزمنده و ایثارگر ایران به رهبری مردی که جز اسلام به هیچ چیز دیگر نمی‌اندیشد و هدفش احیاء ارزش‌های اصیل اسلامی است و بس، طرف دیگر مشتی فریب خورده و مزدور که به دستور صدام این نوکر حلقه به گوش امپریالیسم کشور ما را مورد تاخت و تاز قرار داده‌اند و از هیچ جنایتی روگردان نیستند و شاید در هیچ زمانی اینطور چهره حق و باطل مشخص نبوده است.

من از اینکه افتخار این را یافته‌ام که در این جنگ شرکت کنم به خود می‌بالم و چقدر سعادتمند خواهم بود که اگر شهادت هم نصیبم شود. من در این دنیا همیشه سعی کردم آمال و آرزوهای خود را کوتاه کنم و بالاترین آرزویم این بوده که وقتی از این دنیای فانی می‌روم خدا از من راضی باشد.

خانواده خودم و سایر کسانی که این وصیت‌نامه را می‌خوانند به تقوا و تزکیه وصیت می‌کنم؛ چرا که اگر تزکیه نباشد بیم آن می‌رود که اعمال و عبادات ما مورد قبول درگاه ربوبی واقع نشود.

از خانواده‌ام می‌خواهم در صورت شهادت من به هیچ‌وجه ناراحت و اندوهگین نشوند، افتخار کنند که فردی از خانواده آنها افتخار این را یافته است که جان ناقابل خود را در راه اسلام فدا کند. برای اینکه ناراحتی و اندوه کاملاً از وجود شما زدوده شود توجه شما را به آیه زیر از قرآن کریم جلب می‌کنم.

«ان الله اشتری من المؤمنین انفسهم و اموالهم بان لهم الجنه یقاتلون فی سبیل الله فیقتلون و یقتلون وعدا علیه حقا فی التوریه و الانجیل و القران و من اوفی بعهده من الله فاستبشروا ببیعکم الذین بایعتم به و ذلک هو الفوز العظیم. »

خدا، جان و مال اهل ایمان را به بهای بهشت خریداری کرده، آنها در راه خدا جهاد می‌کنند که دشمنان دین را به قتل برسانند و یا خود کشته شوند این وعده قطعی است بر خدا و عهدیست که در (سه دفتر آسمانی تورات، انجیل، قرآن) یاد فرموده و از خدا باوفاتر به عهد کیست؟ ای اهل ایمان شما به خود در این معامله بشارت دهید که این معاهده با خدا به حقیقت سعادت و پیروزی بزرگی است. ( سوره توبه، آیه-۱۱۰ )

والسلام علی من التبع الهدی

۱۳۶۰/۷/۲۳