به شهادت خودم یقین دارم‌

به گزارش واحد فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «زرین‌دشت‌آنلاین» و به نقل از «نوید شاهد» شهید «شکراله عابدینی» ۳۰ شهریور سال ۱۳۴۶ در میان ایلات عشایر جنوب کشور دیده به جهان گشود. در ۷ سالگی به مدرسه رفت و تحصیلات خود را تا مقطع سوم متوسطه در رشته تجربی گذراند. دانش‌آموز بود که راهی جبهه جنگ شد و سرانجام ۲۷ دی ماه ۱۳۶۵ در شلمچه بر اثر اصاب ترکش خمپاره به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای زرین آباد کازرون به خاک سپرده شد.

وصیت شهید

چند جمله‌ای بنابر وظایف شرعی به عنوان وصیت‌نامه مرقوم می‌دارم: خداوندا تا ما را نیامرزی از دنیا مبر. خدایا تو را به خون حسین(علیه السلام) و به ناله‌های زینب سلام الله علیها قسمت می‌دهیم که ما را رستگار کن.

اینجانب بنا به وظیفه خویش و لبیک به ندای امام صلاح دیدم که با یک دست سلاح و با دست دیگر قرآن را برگیرم و روانه جبهه شوم. ناگفته نماند من به شهادت خودم یقین داشتم و به چنین روز موعود منتظر بودم امیدوارم که ما هیچ وقت آخرت خود را به این دنیای فانی نفروشیم. اگرچه این دنیا قشنگ و نفیس و زیباست اما هر چه دنیا قشنگ و زیبا باشد آن خانه پاداش الهی خیلی قشنگ‌تر و زیباتر و عالی‌تر است.

هرگز به این دنیا دل نبندید زیرا این دنیا مانند جاده‌ای است که از آن باید عبور کرد؛ پس آیا می‌شود جاده را به عنوان جا و مکان اصلی انتخاب کنیم؟ بهترین طریق برای عبور از این جهان فانی شهادت است؛ شهادت مانند عسل بلکه از آن هم شیرین تر است. ما باید شهید شویم تا برای هدفمان شاهد باشیم. باید به امام خود بگوییم که ما اهل کوفه نیستیم بلکه امام چشم ما است جانمان را می‌دهیم ولی چشممان هرگز…

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته‌اند بهر تنم

حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم خوشا دمی که از این چهره پرده برفکنم

چنین قفس نه سزای چون من خوش الحانیست روم به روضه رضوان که مرغ آن چمنم.

این جهان مانند قفس است و ما هم پرنده‌ای هستیم که در قفس جهان زندانی، پس خوشا به حال آن کسانی که زودتر از این قفس آزاد می‌شوند؛ بالاخره این را بگویم که خون ما از خون علی اکبرها و علی برزها و محسن‌ها و جاویدها و صدها شهید دیگررنگین تر نیست و باید ما هم فدا شویم.

ما باید شهید شویم تا با قطره قطره خونمان کافر و عصیانگر را رسوا سازیم و رنگ پلید و تیره ظلم را از صحنه گیتی بزدائیم. خداوندا شهادتم را چنان قرار بده که در دار ابد در مقابل سید الشهدا حسین (علیه السلام) شرمنده نباشم.

انتهای متن/